بیایید بیایید به بازار بگردیم

با توجه به افاضات اخیر بعضی ها که تجمعات اعتراضی مردم را در حد خرید شب عید تقلیل داده اند و با درنظر گرفتن خیلی موارد دیگری که نیاز به بیان آنها نیست ، از حضرت مولانا جلال الدین محمد بلخی کسب اجازه نمودم و یا یکی از شعرهای ایشان کمی زورآزمایی کردم . خدای ناکرده ادعای شاعری نداشته و ندارم و تنها از روی جبر زمانه متن زیر را نوشتم .

بیایید بیایید به بازار بگردیم

به منزلگاه یاران ، چو پرگار بگردیم

بیایید که یک روز ، از این اوباش مزدور

بسان سربداران ، سبکبار بگردیم

چه جانها که بدادیم ، چه زجری که کشیدیم

بر این شب چون برآییم ، به گلزار بگردیم

"در این غم چو نزاریم ، در آن دام شکاریم

دگر کار نداریم ، در این کار بگردیم"

الا ای دیو دژخیم ، از این دوران پر بیم

سپیده چون برآید ، پری وار بگردیم

چو ما مست بگشتیم ، ز بدکاران گذشتیم

کنون ما جمع مستان ، به بازار بگردیم

خیزید ، مخسپید که هنگام خرید است

نه چون اصحاب تزویر به آزار بگردیم

زمین سبز آسمان سبز ، نشان عاشقان سبز

به سر شد دوره غم ، به دف و تار بگردیم

شربت و شیرینی

در راستای اینکه خبرگزاری فارس غروب روز یکشنبه یکم اسفند ماه اعلام کرد که برادران خیلی مهربان ، عزیز ، مودب و رقیق القلب بسیجی در حال پخش شربت و شیرینی در میادین اصلی شهر تهران هستند و با توجه به اینکه در سالهای اخیر در کشور ما به لطف حضور معجزه هزاره سوم ، هیچکس دروغ نمی گوید اما ماست سیاه است و روز ، شب است و بیکاری نداریم و گرسنه ای در ایران وجود ندارد و تورم هم نداریم و کسی هم اعتراضی ندارد و یک سری مسائل اینچنینی دیگر ، قاعدتا منظور خبرگزاری فارس این است که انواع جدیدی از شیرینی و شربت تولید شده است که به منظور تنویر افکار عمومی بعضی از این شیرینی و شربتها به شرح زیر معرفی می گردد :

1- شیرینی زبان : عبارت از فحشهای ناموسی ، تهدید و انواع و اقسام توهین و متلکهایی است که از سوی برادران ، نثار عابران پیاده و سواره می شود .

2- شیرینی ساق عروس : شیرینی سفت و درازی است که برادران موتورسوار یا پیاده نظام آنها ، قبل از پخش کردن بین مردم ، آن را دور سرشان می چرخانند و بعد با عشق و محبت ، تقدیم می نمایند .

3- شربت فلفل : این نوع شربت نوشیدنی نیست . باید آن را استشمام کرد . طریقه مصرف به این شکل است که شربت را در ظرفهایی شبیه ظرف پیف پاف نگهداری می کنند و در موقع تقدیم به ملت آن را به سر و صورت طرف مقابل می پاشند .

4- شربت اشک آور : طریقه مصرف این شربت هم مانند مورد قبل است . با این تفاوت که ملت شریف پس از دریافت این شربت از برادران ، به خاطر این همه مهر و محبت و عشق و صفای برادران ، اشک شوق می ریزند .

5- شیرینی گل گلی : این شیرینی یکی از پرطرفدارترین شیرینهای برادران است . این نوع شیرینی آنقدر طرفدار دارد که برادران آن را از راه دور به سمت ملت شریف شلیک می کنند و اگر در هنگام شلیک دهانت را در مسیر شیرینی قرار ندهی ، به هر نقطه ای که اصابت کند ، آن نقطه رنگی می شود و در نتیجه تا هفت کشور آن طرفتر هم ، معلوم می شود که فرد از محل پخش شیرینی توسط برادران چوب بر کف بسیجی رد شده است .

6- نوشابه غیر الکلی : این نوشابه ها اصولا در ملا عام توزیع نمی شود . اما اگر کسی خیلی به بارگاه برادران مقرب باشد ، در مکانهای خاص اجازه می دهند با شیشه این نوع نوشابه ها به نحو مقتضی و طبق توصیه حاجی یا رییس برادران تماس برقرار نماید . این نوع نوشابه ، به طور کلی خوردنی نیست .

7- شیرینی برقی : این نوع شیرینی ، بسیار مدرن و جدید است . هر نوع تماس با این شیرینی به شخص احساس برق گرفتگی می دهد که این هم ناشی از کیفیت بالای شیرینی مذکور و لطف بی پایان برادران است .

نکته : الا ای جماعتی که واژه هایی همچون شرم و حیا برایتان نامانوس است . لااقل از سرنوشت مشابه های عرب خود عبرت بگیرید.

توضیح عکس : جمعی از برادران در حال آماده شدن برای توزیع شربت و شیرینی

در باب فلسفه ممنوع الخروجی

رسمی که اخیرا از سوی دستگاه قضایی بسیار ترویج می شود و به عنوان مجازاتی علیه فعالان سیاسی و فرهنگی و اجتماعی یا هر چهره دگراندیشی به کار می رود ، صدور حکم ممنوع الخروجیست . این حکم دو کلمه ای عربی ، اگر چه سبب بهت و حیرت و در بعضی موارد خشم فعالان حقوق بشر می گردد ، واجد معانی بسیار عمیقیست و تامل در آن بیانگر دیدگاه و خاستگاه حاکمیت فعلی در کشور است .

همه آنهایی که خدمت اجباری و بیهوده سربازی را گذرانده اند ، با عبارت ممنوع الخروجی و مفهوم آن ، به خوبی آشنا هستند . در پادگان و محیطهای نظامی وقتی قصد دارند کسی را تنبیه کنند ، وی را ممنوع الخروج نموده و در نتیجه دژبان تا زمانی که فرمانده یا مسوولان پادگان اراده کنند ، مانع از خروج وی از پادگان می شوند . می توان گفت برای یک نظامی ، اعم از نیروی وظیفه یا رسمی ، این تنبیه تقریبا به اندازه بازداشت زجرآور است زیرا محیط پادگان یا محیطهای نظامی به طور کلی ، بسیار ملالت زا و غیر قابل تحمل هستند . در نتیجه به زور نگه داشتن افراد در این محیطها در حکم تنبیه و مجازات است .

و اما ، همه آنهایی که خودشان یا بستگانشان تجربه زندانی شدن را دارند نیز می دانند که برای یک زندانی ممنوع الملاقات بودن یا لغو مرخصی شدن ، عذاب آور است . در واقع زندانبانان با اعمال این مجازات سعی در تنبیه مشدد و مکرر فرد زندانی دارند ، زیرا که قبول دارند محیط زندان آنقدر زجرآور است که اگر ارتباط زندانی با محیط بیرون قطع گردد ، بی شک زندانی تحت فشار قرار می گیرد و احتمالا گوشه نشینی در پیش می گیرد تا دوران زندانش به سر آید و اگر عمری داشت از بند رها شود . ممنوع الملاقات کردن یا ممانعت از مرخصی زندانیان نیز در حکم ممنوع الخروج کردن آنهاست .

نگاهی به هر دو مورد نشان می دهد که ممنوع الخروجی در محیطهایی به عنوان مجازات به کار می رود که از دید گردانندگان آن محیطها ، تحمل فضا و محیط برای ساکنان آن بسیار سخت و زجر آور باشد . از این رو ممنوع الخروج کردن افراد از کشور به عنوان مجازات ، دو فرضیه محتمل و نزدیک به واقعیت را برای هر ناظر بی طرف ، مطرح می سازد .

نخست آنکه احتمالا از دید گردانندگان کشور ، محیط داخل آنقدر زجرآور و غیر قابل تحمل است که بهترین مجازات ، به زور نگه داشتن افراد در چنین محیطی می باشد . چرا که اگر جز این باشد باید محکومان را از کشور اخراج و به عبارت بهتر ، تبعید کنند تا از همه مواهب و لذتهای احتمالی موجود در کشور محروم شوند .

دوم آنکه گردانندگان کشور یا ریشه در محیطهای نظامی دارند و یا سابقه زندانبانی دارند و یا اینکه شیفته نگاه و تفکر نظامیان و زندانبانان هستند ، زیرا تنها در اینگونه محیطهاست که ممنوع الخروجی به عنوان ابزار مجازات مورد استفاده قرار می گیرد .

و در پایان یک پرسش به وجود می آید و آن اینکه آیا به راستی از دید حکام و گردانندگان کشور ، محیط ایران به اندازه زندان یا پادگان نظامی ، زجرآور است ؟