فاعتبروا یا اولی الابصار

آقای برادر و خانم خواهر ! با شما هستم ! شما که وقتی میکروفن می بینی ، از خود بیخود می شوی و نمی دانی چه باید بگویی و به همین خاطر شروع می کنی به داد وبیداد و فتوای بگیر و ببند صادر کردن ! با شما هستم که خودت را در مرکز آفرینش و شاقول حق و باطل می دانی و هر چیزی که خلاف فکر و اندیشه ات بود را مظهر باطل و مستحق نابودی می پنداری ! با شما هستم که تفنگ و باتوم و زنجیر و اسپری گاز اشک آور داری و به همین خاطر فکر می کنی همیشه هستی ! آقای برادر و خانم خواهر ! علی کردان مرد ! تو هم می میری ! در واقع ممکن است دیر یا زود داشته باشد اما شک نکن که سوخت و سوز نخواهد داشت . لا اقل کاری کن که اگر مردی ، مردم از مرگت احساس ناراحتی کنند و یا اینکه احساسی نداشته باشند ! نه اینکه شنیدن خبر مرگت موجب شادی دیگران شود و برای دستیابی به این شادی ، هر روز و ساعت ، برایت آرزوی مرگ کنند . آقای برادر و خانم خواهر ! علی کردان هیچ وقت مانند شما ، اینگونه علنی و آشکار روبروی مردم نایستاد و علیه آنها موضع نگرفت . حداقل تا جایی که حافظه تاریخی ملت یاری می کند ، چنین بود . اینکه علی کردان در سالهای ابتدایی دهه شصت ، کجا بود و چه کرد ، اهمیتی ندارد . کردان در این سالها تنها یک اشتباه بزرگ استراتژیک کرد که بابت آن ، هزینه سنگین لکه دار شدن حیثیتش را متحمل شد و آن هم دادن دست دوستی به شخصی بود که مردم را به استهزا گرفته و با مدیرانش مانند دستمال کاغذی برخورد می کند . اگر کردان چنین نمی کرد ، هیچگاه ماجرای مدرک دکترای او ، نقل محافل نمی شد و او را تبدیل به ضرب المثل نمی کرد و این چنین نبود که مرگش هم سبب پیدایش لطیفه های گوناگون شود و املای اشتباه آمبولانس حامل پیکر او سوژه عکاسان گردد . اگر چه هرگز موافق چنین برخوردی با درگذشت یک انسان نیستم ، اما واکنشی که بخشهای نه چندان کمی از جامعه به فوت او نشان دادند ، ناشی از همان اشتباه استراتژیک بود . در این موضوع عبرتی است برای همه ، به ویژه برای آنان که چنان صحبت می کنند و در مقام عمل بر می آیند که تو گویی عمر جاودانی دارند و دوزخ و بهشتی که برای مردم می گویند ، در همان حد منبر و تریبون سخنرانی ، واجد ارزش است .
می دانم که این طایفه ، چندان اعتقاد قلبی به موعظه ها و مدعیات خودشان ندارند ، که اگر داشتند ، قول و فعلی دیگرگونه داشتند و با مردم با قول احسن صحبت می کردند و برای انسانها به صرف انسان بودن احترام قائل می شدند و به جای بر طبل حبس و تعزیر و تبعید کوفتن ، بر سیاق حرمت و نجابت با مردم روبرو می شدند . می دانم که این روضه خوانی ها بر این جماعت اثری ندارد که خود ، خدایان روضه خوانی هستند ! ولی ای کاش فراموش نکنند که بالاخره آنها هم خواهند مرد و اگر آنچه که در باب زندگی بعد از مرگ می گویند ، همانطور باشد که می گویند ، بابت حق الناس و نارضایتی عده زیادی از مردم از آنها ، باید در پیشگاه خدایشان پاسخگو باشند . از مرگ علی کردان و واکنشهایی که گروههای مختلف به شنیدن خبر مرگ کردان نشان دادند می توان عبرتها گرفت اگر اهل عبرت گرفتن باشند . آقای برادر و خانم خواهر ! کاری کنید که عاقبت به خیر شوید . فاعتبروا یا اولی الابصار !

قلبت را به ما بده

این نوشته برای توست ! برای تو که مرا و ما را دشمن خود می پنداری ! برای تو که چند روز پیش در یکی از ادارات دولتی از ترولی های بزرگی که پر از شاخه های گل و جعبه های شیرینی بود ، گل و شیرینی به من و ما تعارف کردی و وقتی که با نگاه متعجب و بهت زده ما روبرو شدی که مناسبت این پذیرایی را جویا بود ، هفته بسیج را تبریک گفتی ! با شنیدن این جمله ، احساس کردم که گلهایت بوی نفت می دهد و از نگاه کردن به شیرینی ها ، کامم مزه خون گرفت ! و شاید همین بود که نه من و نه دیگرانی که آنجا بودند این تعارف را نپذیرفتند . یادم آمد که روؤسایت گفته اند که می خواهند در هفته بسیج با مردم به گونه ای دیگر باشند و جهیزیه بدهند و کمک مالی کنند . جالب است که آنها هم می دانند آنگونه که هستند نباید بنمایند .
می دانی چرا از دیدن گلهایت در مشامم بوی نفت پیچید ؟ چون حس کردم آنچه که تعارف می کنی از محل سرمایه های ملی به دست آمده که فقط متعلق به تو و دوستانت نبوده است ، بلکه من و ما نیز از آن سهم داریم و راضی نیستیم سهم ما از این سرمایه به چنین مناسبتهایی در چنان راههایی صرف شود . از دیدن جعبه های شیرینی دهانم مزه خون گرفت ، چون به یاد غربت مادرانی افتادم که نام فرزندانشان را تو و امثال تو بهتر می دانید . لبخند مصنوعی تو مرا به یاد لبخندهایی انداخت که چندین ماه است توسط تو و دوستانت از رخ خیلی ها گرفته شده است . تو به ما لبخند تحویل می دادی ، چون ندیدی که هنوز بر دستانم مچ بند سبزی است که از نظر تو و همقطارانت ، داشتنش مستوجب سالها حبس و تبعید و نوش جان کردن ضربات شلاق و محرومیت از حقوق سیاسی و اجتماعی است . کسی چه می داند ؟ شاید اگر آستنیم بالا می رفت و آن مچ بند نمایان می شد از زیر شاخه های گل موجود در آن ترولی ، باتوم و شوکر و اسپری گاز اشک آور بیرون می آمد .
تو ، مرا و ما را دشمن می پنداری چون نمی دانی چرا ؟ آن گل و شیرینی هم که پخش می کنی تا خلقی بداند این هفته به نام شماست ، مانند همان باتوم و چوبی که در این چند ماه بر سر و دست و کمر پیر و جوان و زن و مرد این ملت خیرات کرده ای تا همه به زور بپذیرند که دوران ترکتازی شماست ، از جیب همین کتک خورده ها تامین شده است ! و چه جالب که برای ما ، آن گل و شیرینی همان عطر و طعم باتوم و گاز اشک آور را دارد ! بوی نفت و طعم خون !
تو ، مرا و ما را دشمن می دانی و می خواهی ما نباشیم یا لا اقل وانمود کنیم که نیستیم ! ولی ما می خواهیم همه باشیم ! تو و دوستانت در کنار ما ! ما اهالی جنبشی سبزیم ! سبز رنگ زندگی و جنبش سبز ، جنبش زندگیست ! اگر بزنی و بگیری و ببندی ، ما باز هم از زندگی خواهیم گفت ! اگر خونمان را مباح کنی ، ما را با انتقام جویی کاری نیست ، چون می دانیم که خون به خون شستن محال آمد محال ! ما اهل گذشتیم ، اگر چه آنچه کرده ای را فراموش نمی کنیم ! و اکنون ، ای تو که مرا و ما را دشمن می پنداری ! به جای گل و شیرینی ، قلبت را به ما بده ! مغزت را نمی خواهیم ، چون دوست داریم تفکر خودت را داشته باشی ، درست برعکس تو و بزرگترها و دوستانت که می خواهید ما حتما تفکر شما را داشته باشیم ! قلبت را می خواهیم چون دوست داریم لبریز از انسانیت و عاطفه و نجابت باشی ! گل و شیرینی که از بودجه ما تهیه کرده ای ، ارزانی خودت ! بیا و انسانیت پیشه کن ! قلبت را به ما بده تا بفهمی ، درست در لحظاتی که یک انسان معصوم در آخرین لحظات زندگی رخش را با خون خود گلگون می کند ، هزاران هزار جوانه سبز زندگی در حال سر برآوردن است . بیا و نشان بده که بدون سلاح سرد و گرم و فارغ از حمایت دوستانت هم می توانی شهامت داشته باشی ! از آنها که دشمن می پنداری پوزش بخواه و طلب بخشایش کن ! نه به این خاطر که آنها به این کار تو نیازی دارند ، بلکه به خاطر نیازی که خودت به این عذرخواهی داری ! و بعد ، قلبت را به ما بده تا بشنوی صدای قلب زندگی را ! و فراموش نکن که ما از تو می گذریم ، اما فراموش نمی کنیم .

بوق نزن!

ما به این نتیجه رسیده ایم که کشور ما دارای حاکمانی بوق محور و مردمی بوق پرور است و بوق ، یکی از مهمترین آلات اداره کشور به شمار می رود .
صبح که از منزل به قصد محل کار خارج می شوید ، در هر کوچه و خیابان و میدان و بزرگراه و تقاطعی ، رانندگان ماشین و موتور ، بوق می زنند . هیچ دلیلی هم برای این بوق زدن وجود ندارد به جز اینکه باید بوق زد . مهم نیست که شما 500 متر دورتر از تقاطع ، پشت چراغ قرمز گیر کرده اید و ثانیه شمار چراغ نشان می دهد که حداقل 70 ثانیه باید ایستادن پشت چراغ قرمز را تحمل کنید . مهم این است که ماشینتان را با بوقش خریده اید و باید از آن استفاده کنید . اصلا فکر کنید ترافیک چراغ قرمز مثل گرفتگی چاه است و بوق مثل محلول چاه باز کنی عمل می کند . پس تا حد امکان بوق بزنید تا راه باز شود . سعی کنید عمدا در هنگام رانندگی راه دیگران را ببندید و جلوی ماشین دیگران بپیچید تا همه با هم در جامعه بوق بزنند . حتی وقتی با دیگران دعوا می کنید و می خواهید فحش بدهید به طرف بگویید برو جلو بوق بزن . البته این پرسش به وجود می آید که چرا طرف نباید برود عقب بوق بزند ؟ مساله دیگر این است که چون ما در جامعه ای سرشار از آرامش و شادی زندگی می کنیم و اعصاب همه افراد کاملا راحت و آسوده است کمی صدای بوق برای ورزش اعصاب بد نیست . این بوقهای خیابانی و بیابانی نمک زندگی روزمره است و مردم بوق پرور ما هم کاملا از آن لذت می برند و به خاطر آن شادمان هستند .
وقتی که بعد از بوقیده شدن (لبریز شدن از صدای بوق) فراوان در کوچه و خیابان به خانه می آیید ، بهتر است صدا و سیمای عمو عزت را تماشا کنید تا سعادت آشنایی بابوقهای حاکمیتی را پیدا نمایید . برای نمونه ، خود عمو عزت پول داده برایش فیلم وسریال بسازند تا در جهت مقابله با تهاجم فرهنگی آن را پخش کند ، اما در هنگام پخش متوجه می شود که نکات بی تربیتی و حرفهای غیر اخلاقی در فیلم وجود دارد . مثلا در یک سکانس از یک سریال خانوادگی پدر خانواده رو به پسرش که شب دیر به خانه آمده می گوید : تو غلط کردی تا این ساعت بیرون بودی ! بدیهی است که این جمله پدر ، دارای بد آموزی و بار ضد ارزشی است . اینجاست که پای بوق وسط می آید و جمله پدر به این شکل اخلاقی می شود که : تو [ بوق ] کردی تا این ساعت بیرون بودی !
البته در همین تلویزیون عمو عزت اگر بعضی چیزها را بوق می کنند ، به همان نسبت ، بعضی چیزها را هم در بوق می کنند . مثلا اگر یک آقای عصبانی که چشمانش در حال در آمدن از حدقه و رگ گردنش در شرف منفجر شدن است ، بیاید در تریبونی بگوید : اکثریت ملت غلط خورد که از موسوی و کروبی حمایت می کند ! این بار نه تنها غلط مذکور را بوق نمی کنند ، بلکه کل جمله و به ویژه آن قسمت غلط را در بوق می کنند و سی و دو هزار بار در شبانه روز همراه با انواع نماهنگ و موزیک و افکت صوتی پخش می کنند . ویژگی دیگر بوق این است که هر چیزی که لازم بود را می توان در آن کرد و سر وصدا راه انداخت . مثلا اگر شما با یک کشوری حرف زده اید و طرف به شما فحش داده است ، می توانید موضوع را اینطوری در بوق کنید که ما این کشور را تحت تاثیر قرار دادیم و وقتی داشتیم با آن کشور خداحافظی می کردیم در حالیکه اشک در چشمان همه مردم آن کشور حلقه زده بود گفتند : منتظر ما می مانند .
همچنین می توان از آدمهایی که یک جورهایی بوق هستند برای تحلیل همه مسائل و مشکلات بشریت اعم از مشکلات زناشویی ، مساله هسته ای ، نقد فیلم ، بررسی دلایل موفقیتهای روزافزون ایران در ورزش و مشکلات فنی تونل توحید استفاده و ثابت کرد که ما در بهترین وضعیت تاریخی از همه لحاظها ، حتی از اون لحاظ قرار داریم .
از همه این تجزیه و تحلیلهای بوقی نتیجه می گیریم که بدیهی است در شرایطی به سر می بریم که سیاستهای بوق محورانه اعصابمان را مورد نوازش و ملاطفت قرار می دهند و عده ای بوق ، هر روز و شب به بوقیدن ملت مشغول هستند . پس از همه شما رانندگان عزیز و محترم به شکلی عاجزانه و مفلسانه خواهشمندیم که جان هر کسی که دوست دارند اینقدر بوق نزنند ! به این اعصاب خیلی آرام و روحیه شادمان خودمان و خودتان رحم کنید ! هم اینکه بوقیدن عده ای بوق را تحمل می کنیم بس است ! قبول ندارید ؟

مرگ بر منافق

اصولا در کشور ما ، آدمها به دو دسته تقسیم می شوند : آدمهای خوب و آدمهای منافق . در واقع ما ، در کشورمان آدم بد نداریم و منافقها از بدها بدترند . یعنی از دید صنایع ادبی ، اگر خوب و بد با هم صنعت تضاد داشته باشند ، خوب ومنافق دارای صنعت خیلی تضاد هستند . از آنجا که به هر حال آدم باید بداند در کشوری که مشغول زندگی یا هر کار دیگری است چه جایگاهی دارد ، به بررسی و مقایسه این دو گروه می پردازیم .
آدمهای منافق ، آدمهایی هستند که به هر حال به هر چیزی اعتراض داشته باشند و بگویند که اعتراض دارند . مثلا کسی که در صف نان بربری از اینکه بربری ، دانه ای 200 تومان است شاکی شده و غرولند می کند ، منافق است . اما آدمهای خوب ، کسانی هستند که شرایطشان طوری است که اصلا اعتراضی ندارند و خیلی از همه چیز راضی هستند و تنها ناراحتیشان در زندگی ، وجود آدمهای منافق است . به همین خاطر هم برای اینکه این ناراحتی را از بین ببرند ، هر کاری که بتوانند می کنند . آدمهای خوب ، چون خوب هستند ، دوست دارند خوبیشان ، دنیا را بگیرد برای همین ممکن است آدمهای منافق را با چوب یا هر چیز دراز و سفت دیگری بزنند . دنیا باید پر از خوبی باشد و منافقها نباید باشند ، پس می توان آدمهای منافق را یا کشت یا اعدام کرد . اگر هم آدمهای منافق ، پررو بودند و کتک نخوردند و نمردند ، باید آنها را در جاهایی که میله دارد نگه داری کرد تا به فکر فرو بروند و قبول کنند که آدمهای خوب ، خیلی خوبند و باید از آدمهای خوب تعریف کرد . آدمهای منافق ، آدمهایی هستند که از کشور روسیه دل خوشی ندارند و می گویند دیکتاتوری ، کار بدی است . آدمهای خوب ، اگر کسی بگوید بالای چشم روسیه ، ممکن است ابرو وجود داشته باشد ، بهشان بر می خورد و اگر کسی گفت مرگ بر دیکتاتور ، در عین حال که مهربانی زیادی از خودشان نشان می دهند ، دندانهایشان را به هم فشار می دهند و مشتهایشان را گره می کنند و فریاد می زنند مرگ بر منافق . در واقع ، نظریه پردازان معتقدند آدم خوبها چون فکر می کنند خودشان دیکتاتور هستند از اینکه کسی راجع به دیکتاتورها حرف بدی بزند ، خوششان نمی آید . آدمهای خوب ، معمولا عصبانی هستند و از سر مهر و محبت ممکن است فحش بدهند و چون می دانند که منافقها آدمهای خیلی بدی هستند ، به خواهر و مادر منافقها هم فحش می دهند و اگر لازم باشد خواهر و مادر منافقها را کتک هم می زنند . البته همه اینها از سر مهرورزی و خوبی است . آدمهای خوب ، می دانند که خودشان حق مطلق هستند و آدمهای منافق عین باطل و تباهی و سیاهی هستند ، حتی اگر رنگشان سبز باشد . آدمهای خوب از رنگ سبز متنفرند چون رنگ منافقهاست . آدمهای منافق انواع مختلفی دارند . در بینشان ، هم سلطنت طلب پیدا می شود ، هم جمهوری خواه ، هم مشروطه خواه ، هم مسلمان ، هم نامسلمان ، هم داخل نظام ، هم خارج نظام ، هم مخملی ، هم ساده ، هم معمم ، هم مکلا ، هم بخش دولتی سابق ، هم بخش خصوصی و هم هر چیز دیگری که آدم خوبها نباشند . آدمهای منافق کلا مسالمت جویانه منافقت می کنند (منظور از منافقت ، منافقی کردن است.) اما آدمهای خوب به طور کلی حالشان از مسالمت جویانه و اینجور سوسول بازیها به هم می خورد . آدمهای خوب ، چون خیلی خوبند باید همه چیز مطابق خواست و نظر و میلشان باشد و اگر چیزی غیر از این بود ، یا مربوط به منافقها است و باید از بین برود و یا مربوط به منافقها نیست و باید از بین برود . آدمهای خوب به آشپزی علاقه دارند و می گویند فقط دیگی که برای آنها می جوشد باید بجوشد . آدمهای خوب اهل سواد و دانش هستند و مدارک معتبر علمی دارند و به همین خاطر از آدمهای تحصیلکرده ، دل خوشی ندارند چون اکثرا منافق هستند . منافقها اگر از روی منافقت ، میلیون میلیون جمع شوند ، خون از دماغ کسی نمی آید ، اما آدمهای خوب ، اگر صد نفرشان یک جا جمع شوند ، صدای آخ و اوخ و شکستن و خرد شدن ، دنیا را بر می دارد .
از این بررسی نتیجه می گیریم که چون آدم خوبها ، می خواهند و می گویند ، روسیه و دیکتاتوری و همه چیزهای اینطوری ، خوب است و منافقها باید به هر شکل نباشند و مرگ بر منافق .

توضیح عکس : یک آدم خوب که دنبال منافقها می گردد .

خاطره خوب روسیه برای ایران

یادتان هست در نوشته 13 آبان گفتم یک نفر برای مردمی که شعار مرگ بر روسیه می دادند ، چگونه خط و نشان می کشید ؟ به خاطر دارید بعد از راهپیمایی روز قدس ، صاحبان تریبون ، فریاد وااسفا سر دادند که مردم شعار مرگ بر روسیه داده اند و این شعار ، یک شعار انحرافی است ؟ دیده اید دیوارنویسی ها و شعار نویسی هایی که علیه روسیه در سطح شهر صورت گرفته را پاک می کنند و به جای آن فحش های آبدار و کشدار علیه جنبش سبز مردم و سران آن می نویسند ؟ به یاد دارید که وقتی ولادمیر پوتین ، رییس جمهور سابق و نخست وزیر کنونی روسیه به ایران آمده بود ، برخی سران کشور ، آنچنان هیجان زده و سرخوش شده بودند که هر آنچه ظلم و جنایت و خیانت در طول تاریخ از سوی روسها علیه این ملت صورت گرفته را به یکباره به فراموشی سپردند و گفتند که ملت ایران خاطره خیلی خوبی از روسها دارد . حتما کشتار مردم تبریز و آذربایجانات در جریان وقایع انقلاب مشروطه ، از دید این عزیزان ، خاطره خوب است ! شاید جدا کردن بخشهای وسیعی از خاک این کشور در قالب دو عهدنامه خجالت آور ترکمنچای و گلستان به عنوان خاطرات خوب محسوب شده است ! لابد ، خیلی خوبیها ، روسیه در حق ایران و ایرانی روا داشته است که ما نمی دانیم . و امروز در کمال مسرت و شادمانی ، روسها خاطره خوبی از خود برای همان عزیزان به جا گذاشته اند . جفتک پرانی جدید در راه اندازی نیروگاه هسته ای بوشهر ! بیش از 15 سال است که عزیزان !!! روس می خواهند یک نیروگاه 2500 مگاواتی هسته ای را در این مملکت افتتاح کنند و خلقی را معطل گذاشته اند و طبق سنت مالوف خودشان ، در آخرین روزها صحبت از اشکالات فنی می کنند . بر جماعت روس در این باب حرجی نیست ، زیرا نیش عقرب نه از ره کین است ، اقتضای طبیعتش این است . تعجب از زمامدارانی است که هر چند وقت یکبار بر طبل توانایی های اینچنینی و آنچنانی هسته ای این کشور می کوبند و جهانی را علیه ایران متحد می کنند و آن گاه در عمل ، از پس راه اندازی یک نیروگاه هسته ای کوچک بر نمی آیند . آدم می ماند این وسط ، دم خروس را باور کند یا قسم حضرت عباس را ! اصلا ، الان وقت این نیست که در باب توانمندی ها و ناتوانی های خودمان بگوییم . قصد نصیحت اولیای امور را هم نداریم که الا ای اصحاب قدرت ! اگر دست از توهم دشمن پنداری دنیا بردارید و با جهان اطراف بر مبنای منافع متقابل و از سر عزت ، بر سر میز مذاکره بنشینید و مدام برای جهان و جهانیان ، خط و نشان نکشید و این مملکت و ملتش را قربانی منافع گروههای بی ارزش و بی ریشه ای مانند حزب الله لبنان و حماس و اخیرا هم این میوه های نورسیده یمنی نکنید ، آن وقت می توانید همین چیزی که 15 سال است برای به دست آوردنش ، با گردن کج پشت در دولت روسیه ایستاده اید را از کشورهای دیگر با سر فرازی بگیرید ! چه فایده ، که نرود میخ آهنین در سنگ ! مساله این است که این حکام ، امروز علاوه بر درگیر شدن با دولت دروغگو و حیله گر روسیه در برابر افکار عمومی بخش بزرگی از جامعه هم قرار دارند . همان کسانی که روز 13 آبان از نیروهای این صاحب منصبان در کوچه و خیابان این شهر به خاطر شعار دادن علیه روسیه و لانه جاسوسی خواندن سفارت این کشور ، کتک خوردند . نمی دانم شبکه های ماهواره ای چه تصاویری از آن روز نشان داده اند که پلیس امنیت ، آن را تکذیب می کند . اما من شاهد ضرب و شتم افراد زیادی بودم و خودم هم از ضربات باتوم مصون نماندم و دیدم که یکی از دلایل این همه خشونت در برابر مردم ، مخالفت آنها با روسیه بود . آقایان بدانند که امروز به این سادگی نمی توانند با دولتی درافتند که به خاطر به دست آوردن دل سرانش ، تاریخ این کشور را در لفظ تحریف کرده اند و مردم مملکتشان را ضرب و شتم نموده اند . کسانی که تلاشهای دولتهای قبلی در باب انرژی هسته ای را با دادن در غلتان و گرفتن آب نبات مقایسه می کردند ، امروز این همه ساده لوحی و شیفتگی بی دلیل در برابر روسیه را چگونه توجیه خواهند کرد ؟ روزگار سختی ، پیش روی این گروه است . حق ندارند و نمی توانند با دولت روسیه برخورد تندی کنند چون ملتشان را به خاطر مخالفت با این کشور ، سرکوب کرده اند و رطب خورده ، منع رطب چون کند ؟ اگر هم بر همین سیاق به باج خواهی های روسیه پاسخ دهند ، نامشان در کنار منعقد کنندگان عهدنامه های ننگین ترکمنچای و گلستان و امثالهم به تاریخ می پیوندد . باشد که روزی صاحب منصبی دیگر پیدا شود و آن را حمل بر خاطره خوش ملت ایران از روسها کند !

برای عبداله مومنی و همه زندانیان دربند

دیشب شنیدم که برای عبداله مومنی حکم 8 سال حبس صادر کرده اند . حقیقت این است که از روز 22 خرداد که این شرایط تهوع آور در کشور ایجاد شد و روز به روز ، بر وسعت و عمق عفونت افزوده شد ، قصد کردم که درباره هیچ یک از عزیزان به ناحق دربند ، مطلب اختصاصی ننویسم و به جز یک بار ، درباره سید محمدعلی ابطحی بر این قصد و نیت ایستادگی کردم . برای این ننوشتن هم دو دلیل داشتم . نخست آنکه بسیاری از چهره های سرشناس در زمره کسانی بودند که یا از نزدیک و یا دورادور به آنها ارادتی داشته ام و نمی خواستم با اسم بردن از عده ای در حق گروه دیگری جفا کنم . دوم آنکه چهره های دربند ناشناس و بی اسم و رسم ، بسیار بیشمارتر از سرشناسانند . بگذریم ! صدور حکم عبداله مومنی سبب شد که به بهانه و به نام او این مطلب را بنویسم .
ناخودآگاه یاد دوران دانشجویی و ماجراهای دفتر تحکیم وحدت در سالهای آغازین دهه 80 افتادم . ماجراهایی که از دل آن ، مومنی به شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت راه یافت و به آن سبب چندین بار بازداشت شد . نگارنده جزو آن گروه از دانشجویانی بود ، که با عبداله مومنی و اکثریت اعضای تحکیم بر سر خیلی مسائل اختلاف نظر داشتم و شاید از آخرین باری که مومنی را در مراسمی دیدم بیش از 3 یا 4 سال می گذرد . امروز هم شاید اگر مومنی ، نگارنده را در جایی ببیند اصلا به جا نیاورد . اما مساله اینجاست که علیرغم اختلاف نظرهای سیاسی ، عبداله مومنی را به خاطر شرافت و مردانگیش می ستایم . اگر ذهنیت کلیشه ای و حکومتی تحمیل شده در باب مفاهیمی نظیر شهادت و فداکاری را کنار بگذاریم و به این مفاهیم ، آزادانه بنگریم ، آنگاه مومنی را خواهیم ستود که برادر شهید است و سرپرستی خانواده برادر شهیدش را بر عهده گرفته و برای برادرزاده هایش پدری کرده است . و بعد از این ستایش ، وقت آن است که برای این کشور و مردمان نجیبش سوگواره برگزار کنیم . زیرا فداکاری های آنها به ثمن بخس فروخته شده و با فداکاران آنها چنان می کنند که می دانیم . خانواده شهید را تحت فشار می گذارند و به بند می کشند و تهدید و تحدید جامعه را در دستور کار قرار می دهند و شب و روز برای مردمان این کشور خط و نشان می کشند که آی ! خلق صغیر ! شما را چه به اظهار نظر و احساس تمیز و تشخیص ! سر به لاک خود فرو کنید و بگویید هر آنچه ما می گوییم درست است و هر آنچه ما می کنیم عین حق است و هر که با ما نیست بر ماست و هر که بر ماست ، دشمن است و دشمنان را باید اشداء علیهم بود و این هدفیست که کاربرد هر وسیله ای را توجیه می کند . روز شنبه 23 خرداد ، فردای روزی که مردم ، امیدهای زیادی را در آن می جستند ، میلیونها نفر منتقد بودند . حتما مومنی هم جزء آنها بود ، همانطور که احمد زید آبادی وووو . کودکان و نوجوانان بی شماری نیز بودند که فرزند خانواده های منتقد بودند ، ولی ترجیح می دادند به لذت بردن از تعطیلات تابستانی پیش روی خود بیندیشند . اقتضای کودکی و نوجوانی آنها ، همین بود . ولی ، آنان که برخلاف ادعاهای فراوان ، نه شیفتگان خدمت که تشنگان قدرت هستند ، انتقاد و منتقد را برنتافتند و داغ و درفش و حبس و تعزیر و سرکوب و کشتار را در پیش گرفتند . انتقادها به پایان رسیدند و منتقدان خاموش شدند . ولی به جای آن میلیونها منتقد ، امروز میلیونها مخالف در جامعه ما نفس می کشند . اگر در روزهای پایانی خرداد ، فرزندان مومنی ها و زیدآبادی ها به اقتضای سن و سالشان در پی لذت بردن از ایام تعطیلات بودند ، امروز آنها هم جزو میلیونها مخالف به ظاهر خاموش هستند . اینها همه از نتایج کوری و کری منبعث از تشنگی قدرت است . گره ای که می شد آن را با دست باز نمود ، آنقدر از اطراف کشیدند که امروز با دندان هم نمی توان باز کرد و تقلا برای گشودن آن با دندان ، بی دندانی خواهد آورد !
حضرات صاحب قدرت و مکنت ! نجابت این مردم بی شمار ، چشمان جهانی را خیره به خود کرده است . می دانم که وجدان خواب آلوده شما قصد بیدار شدن ندارد . اما باور کنید ، کمی شرافت بد نیست . صحنه های چندش انگیزی که در این چند ماه در کوچه و خیابان خلق کرده اید برای بدنامی ابدی شما کافیست . سعی کنید از این بدنام تر نشوید . دیری نخواهد پایید که فرزندان مومنی ها و زیدآبادی های این مملکت ، تقاص سختی از شما خواهند ستاند و آن گاه فریاد استغاثه شما راه به جایی نخواهد برد . یادتان باشد که مرحوم مهندس مهدی بازرگان در سال 1343 در بیدادگاه نظامی شاه ، که نتیجه اش سالها حبس و تبعید برای بازرگان و یارانش بود ، خطاب به شاه اخطار داد که آنها آخرین گروهی خواهند بود که از راه قانون با شاه مخالفت کرده اند و تاریخ بر صحت این ادعا مهر تایید زد . گویی که امروز ، تاریخ قصد بازآفرینی خودش را دارد .روغن ریخته را نمی توان نذر امامزاده کرد و بدنامی موجود را نمی توان به این سادگی از لوح دل این ملت پاک نمود ، لااقل این عفونت را بیش از این وسعت ندهید . همین امروز همه زندانیان را آزاد کنید . هان!ای دل عبرت بین ! از دیده عبر کن هان !/ ایوان مدائن را ، آیینه عبرت دان !

پناهندگی نشانه آزادی است

آقایان و خانمهای محترم ! در این لحظه که مشغول خواندن این سطور هستید تمامی امحا و احشا اینجانب در اثر خنده زیاد منهدم شده اند و نمی دانم اگر خنده من قطع نشود تا کی زنده می مانم . اجازه بدهید در ابتدا برای اینکه شادیهایمان را قسمت کنیم به عرض برسانم که مهدی جان کلهر ، مشاور آقا محمود ، در رابطه با پناهندگی دخترشان فرموده اند اینکه افراد می توانند به کشورهای دیگر ، پناهنده شوند نشانه آزادی در این کشور است . البته مسلما مهدی جان کلهر در این سالها بارها بامزگی خودش را به اثبات رسانده بود ولی انصافا این اظهار فضل جدید ایشان در طول تاریخ بشریت و یا حتی شاید از زمان پارینه سنگی تا به امروز بی نظیر بوده است . به قول یک دوست عزیزی باید گفت که عاشقتم مهدی جان کلهر ! اصولا اگر بخواهیم به این گفته حکیمانه به شکل منطقی نگاه کنیم و اصلا اگر بشود به آن به شکل منطقی نگاه کرد باید بگوییم افغانستان ، روآندا ، سودان ، کوبا و کره شمالی خیلی از ایران آزادتر هستند و مردمان آن کشورها خیلی بیشتر خوش می گذرانند چون احتمالا تعداد پناهندگانشان به دیگر کشورها اگر از ایران بیشتر نباشد کمتر هم نیست . اگر هم نخواهیم به آن به شکل منطقی نگاه کنیم و اصلا نشود (که اتفاقا هم نمی شود) به آن منطقی نگاه کرد باید بگوییم که منظور مهدی جان کلهر این است که چون ایشان و رفیق ، رفقا و رییس ، رؤسشان علیرغم احتمال عدم دخول بعد از خروج ، به مردم اجازه می دهند از کشور خارج شوند پس پناهندگی از نشانه های وجود آزادی است و در این حالت بدیهی است که کشورهای خاک بر سر اروپایی و آمریکا که مردمشان مرتبا از این در وارد می شوند و از آن یکی در خارج می شوند خیلی از ما آزادترند . از آنجا که زبانم لال منظور مهدی جان کلهر این نبوده است در نتیجه بهتر است قبول کنیم که ایشان دوست دارند علیرغم اینکه نمی شود ، به گفته حکیمانه شان به شکل منطقی نگاه شود و از آنجا که ما نباید در هیچ زمینه ای از هیچ جایی عقب بیفتیم بهتر است تلاش کنیم تا در زمینه آزادی براساس منطق مهدی جان کلهر از افغانستان ،روآندا ، سودان و کشورهای مشابه جلو بزنیم . مثلا دلیل عقب افتادگی ما از روآندا در زمینه آزادی این است که در روآندا اقوام توتسی هستند که اقدام به ترویج آزادی در آن کشور کرده در نتیجه مردم روآندا به کشورهای اطراف پناهنده می شوند . بالاخره مهدی جان کلهر و دوستانشان حتما قبول دارند که مردم همانقدر که به شیر احتیاج دارند به آزادی هم نیاز دارند در نتیجه چه عیب دارد وقتی که برای تامین شیر مردم از آمریکا گاو وارد می کنند برای تامین آزادی هم از روآندا اقوام توتسی را وارد کنیم . موضوع دیگر آن است که چون مسوولان مملکت ما خیلی مردمی نژادند و ما ملت شریف با آنها خیلی احساس نزدیکی می کنیم و در ضمن بخیل هم نیستیم پیشنهاد می کنم و بلکه التماس می کنم مهدی جان کلهر و رییس ، رؤسا و رفیق ، رفقاشان حتی الامکان از این موهبت آزادی حتما استفاده کنند . بالاخره ما و مهدی جان اینا نداریم که ! همه باید از آزادی بهره مند باشیم و ما به عنوان ملت شریف اصلا دوست نداریم که این دوستان به دلیل مشغله فراوان از آزادی که حق مسلمشان است استفاده نکنند . خدایا ! این همه خوشی و مهدی جان کلهر اینا را از ما نگیر ، اگر هم خواستی بگیری جوری بگیر که بتوانند از آزادیشان استفاده کنند . آمین !
توضیح : این متن را در همان دوره ای که قبلا توضیح دادم ، نوشته بودم .

بیله دیگ ! بیله چغندر !

وقتی خوب به اطرافمان نگاه می کنم و می بینم از دید جریانی که به هر صورت ، با قلدری و بدون در نظر گرفتن خواست مردم ، چارچنگولی بر مسند قدرت چسبیده و ول نمی کند ، موسوی منافق است ، خاتمی وابسته به صهیونیستهاست ، کروبی از آمریکا خط می گیرد ، موسوی خوئینی ها کمونیست است ، هاشمی رفسنجانی غارتگر بیت المال است ، حسین شریعتمداری روزنامه نگار متعهد است ، مردم بی شماری که با نجابت و آرامش ، حق و رای خود را طلب کرده و می کنند ، خس و خاشاک و آشوبگر و دغل باز و اراذل و اوباشند ، محمدرضا شجریان هنرمند وابسته به آمریکا و انگلیس خوانده می شود ، داریوش شایگان جرثومه پلید نامیده می شود ، وزیر سابق بهداشت همین آقایان ، بعد از چهار سال وزارت با صفت هلو مورد ستایش قرار می گیرد ، مهدی کلهر و اسفندیار رحیم مشایی و محمدعلی رامین و دکتر!!!علی کردان و مجتبی ثمره هاشمی جزو مقامات کشورند ، سرلشکر فیروزآبادی و سرلشکر جعفری و سردار نقدی و سردار عراقی ژنرالهای مملکتند ، سعید مرتضوی و محسنی اژه ای و رییسی نمادهای عدالت هستند و محمدی گیلانی نشان عدالت می گیرد ، وضعیت اقتصادی کشور خوب است و بحران جهانی بر ما تاثیر نمی گذارد و فقط موجب فروپاشی آمریکا و فرانسه می شود ، مهرداد بذرپاش خیلی آدم مهمی است ، روزنامه های کیهان و ایران و جوان و وطن امروز با اخلاق ترین نشریات و بهترین منتقدان دولت هستند ، فاطمه رجبی مظهر اخلاق و صداقت و شجاعت است و خیلی چیزهای دیگر ، پس اصلا تعجب ندارد که ابطحی و صفایی فراهانی و بهزاد نبوی وبقیه آنهایی که می دانیم یا شاید هم نمی دانیم ، زندانی باشند و اعتماد به نفس بعضی ها آنقدر بالا برود که دنبال مدیریت جهان باشند و در دیدار رسمی ، پرچم ایران را وارونه روی میز مذاکره بگذارند و نماینده ایران ، ککش هم نگزد و سعید حدادیان و منصور ارضی و هلالی و امثالهم ، مروجین شرع و مذهب باشند و مخته و تهی و یک مشت اسامی عجیب و غریب دیگر ، خوانندگان محبوب جوانان شوند و مرتضی آقا تهرانی و روح الله حسینیان اساتید اخلاق باشند و سازگارا و نوری زاده ، حتی اگر شب و روز بر ماهواره ها پارازیت بارد تبدیل به رهبر و تئوریسین بخشی از جامعه شوند و مراجع تقلید اصلا به حساب نیایند و یا خودی و غیرخودی شوند و سعید عسگر ، راست راست راه برود و از خودش بابت علیل کردن سعید حجاریان تشکر کند و شعار مرگ بر روسیه ، شعار انحرافی خوانده شود ، انگار نه انگار که یک روز دنبال نه شرقی ، نه غربی بوده اند و جانم فدای ایران گفتن ، جرم تلقی شود و سردار نقدی ، تئوریسین به قول خودش جنبش سبز علوی در برابر جنبش سبز اموی شود و یکی هم پیدا نشود به ایشان بگوید که اخوی ، اتفاقا رنگ نماد امویان عین رنگ نماد رفیق خودتان بود و رنگ سبز کابوس امویان بود و حالا شما چرا خودتان را ناراحت می کنید؟ و حرمت خاندان بهشتی و باکری و همت و مانند آنها را بشکنند و فرزند شهید باکری را بازداشت و ضرب وشتم کنند و به همسر و فرزندان شهید اهانت کنند و حضور جوانان در جبهه های جنگ تحت تاثیر فیلمهای وسترن خوانده شود و مردم ، همه برنامه های روزمره شان را براساس ساعت پخش سریال جومونگ تنظیم کنند ولی ندانند دلیران تنگستان که بودند و سربداران چه کردند و میرزا تقی خان امیرکبیر اصلا حرف حسابش چه بود و و و و و و و و . اصلا بگذریم ! من که گفتم تعجب ندارد . بیله دیگ ! بیله چغندر ! خدا عاقبت ما و این مملکت مظلوم را به خیر کناد !

دیواری که فروریخت اما غلط کرد!

کلی خودم را آماده کرده بودم که درباره سالگرد فروپاشی دیوار برلین ، چیزکی بنویسم و حتی می خواستم در شروع مطلبم از این جمله کورت توخولسکی استفاده کنم و بگویم که عجب اشتراکی بین آرزوی امروز من و آرزوی آن روز توخولسکی وجود دارد که سالها پیش گفته بود : " تو زندگیم فقط یه آرزوی کوچولو دارم و اون اینه که یه بار چشامو واکنم ببینم زندونیای سیاسی آلمان و قاضیای اونا جاشون با هم عوض شده ." داشتم فکر می کردم اینکه تبعات سیاسی و اقتصادی و ایدئولوژیک فروپاشی آن چه بوده است نه به من ربطی دارد ، نه احتمالاخوانندگان این وبلاگ حوصله دارند به آن فکر کنند . آنچه که این فروپاشی را به نظر من باشکوه می کند ، شوق آزادی است . هیجانی است که جوانان برلین شرقی برای گذر از آن دیوار ، که به نوعی تبدیل به مظهر استبداد و دیکتاتوری و خفقان در بلوک شرق آن زمان شده بود ، داشتند . بعد از بیست سال هنوز تصاویر این افراد ، زمانی که برای هم قلاب می گیرند تا از فراز دیوار رد شوند و با تیشه و هر چیز دیگری که در دست دارند این نماد و بت استبداد را فرو ریزند ، دل آدم را می لرزاند . به هر حال من داشتم به این جور چیزها فکر می کردم و ذهنم را سازمان می دادم که دیدم یکی از روزنامه ها از قول سردار احمدی مقدم فرمانده نیروی انتظامی خبر از حضور این نیرو در اینترنت و به قول معروف ، نظارت این نیرو بر فضای مجازی داده است . طبیعی است که من از آنجا که خیلی آدم عاقلی هستم و بچه خوبی هم ایضا ! به این نتیجه رسیدم که غلط کرده باشم اگر درباره دیوار برلین که هیچ ، درباره هر چیز دیگری ، جز همان چیزهایی که سردار عزیز و نازنین دوست دارد بنویسم . من که نمی خواهم برادران عزیزم به زحمت بیفتند . چه کاری است ؟!!! عزیزان مجبور شوند وسط وبلاگ نویسی از داخل مونیتور ، اسپری فلفل به سمت ما بزنند یا خدای ناکرده با باتوم از داخل مونیتور بیایند بیرون که فلان فلان شده ، غلط کردی که مثلا فکر کردی شما بیشمارید ! یا یک چیزهایی در همین مایه ها ! اصلا من همین جا به سردار قول می دهم در فضای مجازی از رنگ سبز استفاده نکنم و فقط با مشکی و قرمز که رنگهای مورد علاقه ایشان و دوستانشان است بنویسم . بعدش هم ، ما در تمام این مدت که فقط لشکر سایبری برادران سپاه تا فیها خالدونمان را در فضای مجازی کنترل می کرد ، مانده بودیم چگونه مراقب گفته ها و نگفته هامان باشیم ، حالا که برادران نیروی انتظامی هم دارند می آیند داخل ، طبیعی است که بگوییم گل بود و به یک رنگ دیگر هم آراسته شد . (گفتم که محال است از سبز استفاده کنم!!! حتی اگر مال نیروی انتظامیش هم قشنگ باشد .) البته من احتمال می دهم برادران انتظامی یک بخش کارشان ، برخورد با موارد منکراتی باشد . مثلا ناگهان روی مانیتور این تذکر ظاهر می شود که : "خواهرم ! حجابت ! برادرم ! نگاهت ! " یا مثلا در اتاقهای گفتگو ، نیروی انتظامی با نام کاربری "گشت ارشاد" حاضر می شود و درباره ارتباط و نسبت دخترها و پسرهایی که با هم گفتگو می کنند می پرسد . شاید هم وقتی که نصف شب با زیرپوش و شلوار آستین کوتاه جلوی رایانه خود نشسته اید و با خیال راحت در فضای مجازی ولگردی می کنید ، زنگ خانه به صدا در بیاید و برادران پس از تفتیش منزل ، البته با حکم قضایی!!! ، شما را به اتهام عدم رعایت شئونات با خود ببرند . به هر حال ، ما از هر نوع ورود نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی به هر جایی ، به دو دلیل استقبال می کنیم : دلیل نخست اینکه مگر مرض داریم که استقبال نکنیم ؟ دلیل دوم اینکه مگر غیر از این ، چاره ای هم داریم ؟ الان هم برای اینکه تجدید بیعت کنیم به استحضار سردار فرماندهی محترم می رسانیم که اولا ما اصلا بیشمار نیستیم . ثانیا سردار رادان خیلی آدم گلی هستند . ثالثا ما هر چه در نقشه می گردیم ، جایی به اسم کهریزک پیدا نمی کنیم و به همین خاطر از اعدام کروبی و موسوی و حتی خاتمی ، حمایت می کنیم . رابعا روسیه ، کشور دوست و برادر ماست و ملت ایران در طول تاریخ ، به جز خوبی از این کشور ندیده است و خاک ایران را هم انگلیس و آمریکا و اسراییل در جریان قرارداد ترکمنچای و گلستان ، کوفت کردند و بالا کشیدند . خامسا ما فرو ریختن دیوار برلین را محکوم می کنیم و معتقدیم دیوار برلین غلط کرد که فروریخت . سادسا آزادی که شاخ و دم ندارد . سابعا دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را ( به من چه که خوانندگان محترم به جای مصراع دوم چه می گویند) . ثامنا از طرحهای اقتصادی آن آقا برای جهان اسلام و جهان نامسلمان که طبیعتا در نتیجه تجارب موفق ایشان در ایجاد رونق اقتصاد داخلی در این سالها بوده است ، حمایت می کنیم . تاسعا این خیلی باحال است که صادق محصولی ، وزیر رفاه باشد . عاشرا در شهر خبری نیست .

روش شناسی استدلالات

فرض کنید یک انسان هم منجم باشد ، هم فیلسوف باشد ، هم فیزیکدان باشد ، هم ریاضیدان باشد ، هم سیاستمدار باشد ، هم رییس مرکز تحقیقات فیزیک نظری باشد ، هم معاون قوه قضاییه باشد ، هم دو تا برادرش رییس دو قوه از سه قوه باشند و هم جواد لاریجانی باشد . نتیجه گیری منطقی این است که چنین آدمی با این همه قابلیت بعضی مواقع حرفهایی می زند و استدلالهایی می کند که منجر به برخاستن دود از سر هر آدمی می شود که همه آنهایی که جواد لاریجانی هست را نباشد . البته اصولا استدلال کردن و نتیجه گیری ، تخصصی است که خیلی وقتها هر آدم عاقلی آن را ندارد و به همین خاطر لازم است اول انواع استدلال را بشناسیم و بعد در مورد استدلالهای صورت گرفته از سوی جواد لاریجانی و بقیه جوادهای کشور اظهار نظر و تعجب نماییم .
1- استدلال شکمی : این نوع استدلال ، شباهت عجیبی به بخارات معده دارد . به این معنا که باید به طور منظم وجود داشته باشد و اگر فرد مبتلا به این نوع استدلال در طولانی مدت استدلال نکند نشانه بیماری اوست . برای انجام چنین استدلالاتی فرد بهتر است یک وری لم بدهد و در حالیکه دستش را به شکمش می مالد اقدام به استدلال کند . فلذا بدیهی است که برخورداری از یک شکم نسبتا بزرگ جزو شرایط لازم و کافی قوت این نوع استدلال است . به عنوان نمونه اگر فردی از همه شرایط مذکور برخوردار باشد می تواند استدلال کند که این همه آدمی که در طی 8 سال جنگ بین ایران و عراق به جبهه رفتند و هزار و یک دردسر را تحمل کردند و خیلی هایشان هم مردند از فیلمهای وسترن الگو گرفته و تحت تاثیر این نوع فیلمها بودند . طبیعی است که در نتیجه این استدلال به زودی در همه شهرها مجبور شویم برای برادر "جان وین" و سایر برادران مشابه مجالس بزرگداشت برگزار کنیم که با فیلمهایشان باعث شدند ما کشور را دو دستی به اعراب ندهیم . همچنین با همین روش می توان چنین استدلال کرد که اگر مردمی از یک کشور به کشور دیگر پناهنده شدند این پناهندگی ، نشانه وجود آزادی در کشور نخست است . قائلان به این روش استدلال را شکمیون می نامند .
2- استدلال کشککی : تفاوت عمده این نوع استدلال با نوع قبلی در این است که به جای مالیدن باید اقدام به سابیدن کرد . این نوع استدلال گاهی اوقات آنقدر شوری به بار می آورد که قابل هضم و تحمل نیست . برای انجام این نوع استدلال باید فرض کنید در حال سابیدن حجم انبوهی کشک در یک تغار بزرگ هستید . در نتیجه باید کاملا خونسرد باشید و وانمود کنید که هیچ چیزی هیچ اهمیتی برایتان ندارد . البته تا حد امکان در دلتان فحش بدهید و نفرین کنید . برای نمونه با رعایت شرایط فوق می توانید استدلال کنید که ایران در المپیک پکن نتایج بسیار درخشانی گرفت و موفقیت در المپیک که فقط به کسب مدال نیست و اگر کسی از این طرف دنیا تا آن طرف دنیا به نیت مسابقه رفت و بعد مسابقه نداد خودش نتیجه درخشانی است . طرفداران این روش کشککیون نام دارند .
3- استدلال سیخکی : این نوع استدلال به طرز عجیبی مانند سیخ است و ممکن است وارد چشم طرف مقابل بشود . برای انجام چنین استدلالی مناسب است یک چیز دراز مانند سیخ ، باتوم ، شیشه نوشابه ، چماق یا چیزی مشابه آن را در دست گرفت ویا به دست طرف مقابل داد و بعد استدلال کرد . در این نوع استدلال ، نیت خیلی مهم است و فرد استدلال کننده باید نیت پاکی داشته باشد تا هر کاری که در راه انجام استدلال انجام داد مشمول پاداش باشد . استدلال سیخکی در همه مکانهای عمومی و خصوصی قابل انجام است . در نتیجه فرقی نمی کند که شما در خیابان استدلال کنید یا در بیابان یا در ییلاق و مکانهای خوش آب و هوا . اگر کسی از همه این شرایط برخوردار بود می تواند دست به استدلال سیخکی بزند . مثلا خرسی که دارای شرایط مذکور بود می تواند استدلال کند که خرگوش است . اهل این فرقه ، سیخکیون نامیده می شوند .
4- استدلال پشمکی : این نوع استدلال مثل پشمک است ، یعنی هم پف می کند ، هم خوشمزه است . این نوع استدلال بیشتر درباره مواد غذایی و مایحتاج مردم کاربرد دارد . در استدلال پشمکی اصلا نباید برای شعور طرف مقابل احترام قائل شد و باید بای نحو کان استدلال را وارد حلق مخاطب کرد . اگر کسی از این قابلیت برخوردار بود می تواند به راحتی استدلال کند که اصلا تورم و فشار اقتصادی نداریم یا مثلا اگر گوجه فرنگی گران است مردم بروند از محله فرد استدلال کننده خرید کنند تا گوجه فرنگی ارزان گیر بیاورند . طرفداران این روش به پشمکیون معروفند .
5- استدلال آبکی : در استدلال آبکی ، کیفیت اهمیتی ندارد و کمیت خیلی مهم است . برای انجام این نوع استدلال آشنایی با بسته نرم افزاری office به ویژه نرم افزار excel جهت رسم نمودار از اهمیت خاصی برخوردار است . در این نوع استدلال باید تا حد امکان تظاهر به خونسردی کرد . برای تمرین این نوع استدلال هر روز ساعت 12 ظهر روبروی آینه بایستد و 1000 بار بگویید الان شب است ، مدارکش هم موجود است . یا اینکه به بقالی محل مراجعه کرده یک سطل ماست بخرید و به آن نگاه کنید و 500 بار بگویید ماست سیاه است ، مدارکش هم موجود است . برای قوت بیشتر این نوع استدلال می توانید علاوه بر نمودار از عکس هم استفاده کنید . بدیهی است که عکس زن و بچه مردم خیلی به انجام این نوع استدلال کمک خواهد کرد . اگر کسی در این زمینه تمرینهایش را خوب انجام دهد می تواند بگوید که تورم نداریم ، بیکاری کاهش یافته است و اگر کسی از میدان میوه و تربار حدود 2 کیلو انگور و 1 کیلو شلیل بخرد سرجمع باید 530 تومان بپردازد نه 5300 تومان . این گروه آبکیون نام دارند . البته برخی اندیشمندان به این گروه ، اهل هاله هم می گویند .
6- استدلال آب دوغ خیاری : شباهت عجیبی به استدلال آبکی دارد اما پیچیده تر است و بار معنایی سنگین تری دارد . در این نوع استدلال علاوه بر آنکه باید شرایط مذکور در استدلال آبکی را داشته باشید ، باید اهل دل هم باشید . باید با غیب رابطه داشته باشید و در عین حال طوری برخورد کنید و حرف بزنید که اگر حرف نزنید بقیه فکر کنند لال هستید . اگر می خواهید آب دوغ خیاری تر استدلال کنید بهتر است با مرتاضان هندی و سامورایی های ژاپنی و اقوام لب بشقابی آفریقا رابطه حسنه برقرار کنید تا هم میراث فرهنگی حفظ شود و هم گردشگری . کسی که واجد چنین شرایطی باشد ، می تواند به آن شکل استدلال کند و مثلا بگوید وقتی اوباما مثل بعضی ها حرف می زد ، بقیه تشویقش می کردند . این جماعت ، آب دوغ خیاریون نام دارند که برای راحتی خیاریون هم خوانده می شوند .
7- استدلال تخم مرغی : نوعی از استدلال است که تخمش از مرغش مهم تر است . یعنی مهم نیست که منظور تخم مرغ است یا کبوتر یا شتر مرغ . کسی می تواند چنین استدلالی کند که خیلی آدم باحالی باشد و در عین حال اهل مذاکره هم باشد . اگر کسی قادر باشد با شیطان در قعر جهنم مذاکره کند ، حتما قادر به انجام استدلال تخم مرغی هم خواهد بود . البته در مواردی دیده شده کسانی که به صورت مخفیانه هم مذاکره کرده اند ، حالا فرقی نمی کند با یک دیپلمات انگلیسی یا یک راننده روسی ، توانسته اند چنین استدلالی را مطرح نمایند . اگر کسی این قابلیتها را داشت می تواند برای اینکه ثابت کند انتخابات ریاست جمهوری کاملا سالم بوده است ، استدلال کند که فقرا به آن آقا رای داده اند و ثروتمندان به موسوی و کروبی و در نتیجه آن آقا به درستی برنده انتخابات بوده است . نتیجه چنین استدلال تخم مرغی این است که از برکت سی سالگی انقلاب اکثریت جامعه را فقرا تشکیل می دهند و بدیهی است که در شصت سالگی انقلاب با همین استدلال ، همه جامعه فقیر خواهد بود . به این گروه تخم مرغیون گفته می شود که البته بسته به نوع جانور تخمگذار ، قسمت دوم نام این گروه قابل تغییر است . البته برخی هم به تسامح اصلا قسمت دوم را نمی گویند .
8- استدلال منطقی : این روش استدلال ، چند سالی است که منسوخ شده است و اندک افراد باقیمانده طرفدار این روش هم یا طی این چند ماه به فکر فرو رفته اند که این روش را کنار بگذارند یا در آینده نه چندان دور به فکر فرو می برندشان و این روش را کنار خواهند گذاشت . صاحبنظران معتقدند استدلال سیخکی جایگزین مناسبی برای استدلال منطقی است . آن وقتهایی که این روش وجود داشت مثلا می شد استدلال کرد که اگر اکثریت جامعه به یک موضوعی معترض بودند باید به اعتراض آنها رسیدگی کرد و حرفهایشان را شنید . این گروه را منطقیون می گفتند . سیخکیون ، اما می گویند منطقیون را باید کشت ، چه با لگد چه با مشت ، یا با چیزهای سیخکی!
مسابقه : به این سوال پاسخ مناسب بدهید و جایزه بگیرید!
این جمله جواد که میرحسین موسوی فرقی با مسعود رجوی ندارد برمبنای کدام روش استدلال است؟
توضیح : این مطلب را در دوران چله نشینی نوشته بودم !

نئولمپنیسم

لمپنیسم ، یک مکتب یا مرام یا پدیده یا یک چیزی در همین مایه ها ، آن هم از نوع کاملا اجتماعی می باشد . وقتی تاریخ گذشته را می خوانیم یا به آن فکر می کنیم ، واژه لمپنیسم ما را به یاد کلاه مخملی ها و دستمال یزدی و کت و شلوار های یک رنگ و بد مستی های شبانه در کوچه و خیابان و قمه و چیزهایی مانند آن می اندازد . نسخه سینمایی آن می شود داش آکل و قیصر و شعبون استخونی هزاردستان و ....اما وقتی تاریخ خیلی نگذشته را به یاد می آوریم ، لمپنیسم را در شلوارهای 6 جیب و پشت مو و زنجیر و تسبیح کوچک و کفتر بازی و اینجور چیزها می دیدیم . اما در چند سال و به ویژه چند ماه اخیر ، لمپنیسم ، شکل و صورت جدید و قرن بیست و یکمی خود را به ما نشان داده است . در این شکل جدید ، آدمهای لمپن لزوما شکل و ظاهر شبیه به یکدیگر ندارند . بعضی هایشان ریش دارند آن هم از نوع توپی ، اما بعضی هایشان خط ریش دارند از نوع بوتی (چکمه ای!!!) . لمپنهای جدید لزوما مرد نیستند . اتفاقا بینشان زن هم پیدا می شود . یک وقت فکر نکنید زنهای وابسته به این جریان ، مثل فیلمهای لمپنی قدیمی ، چادرشان را دور کمرشان می بندد و با جارو به جان شوهر و بچه هاشان می افتند . اتفاقا اکثر زنهای لمپن جدید ، خیلی هم ترگل ورگل و آرایش کرده هستند ، البته به چشم خواهری ! ممکن است چادری هم روی سر بیندازند اما آن هم بستگی به اقتضای زمان و مکان دارد . با این حال به جای جارو ، باتوم یا شوکر دست می گیرند . ما چون خیلی به فمینسیم و این سوسول بازی ها اعتقاد نداریم پس ، بیش از این درباره خواهران لمپن چیزی نمی گویم و بحث مردانه مان را ادامه می دهیم . مردان لمپن جدید ( یا همان نئو لمپنها ) بر خلاف لمپنهای قدیمی ، شبها در کوچه و خیابان بدمستی نمی کنند اما اگر لازم بود روزها در خیابانها و میادین عربده کشی می کنند . تنها شباهت بعضی از نئو لمپنها با لمپنهای قدیمی این است که ممکن است قمه داشته باشند و شلوار 6 جیب بپوشند . البته تاکید می کنم فقط بعضی از نئولمپنها ! بعضی از نئولمپنها شلوارهای لی و جین مارکدار می پوشند ، موهایشان را مثل جوجه تیغی با تافت و ژل رو به بالا نگه می دارند ، ریششان را با تیغ می تراشند اما مثلا زیر لبشان یک نقطه ریش باقی می گذارند و زیر ابروهایشان را برمی دارند که اگر کسی آنها را دید ، فکر نکند لمپن هستند . نئو لمپنهایی که قمه ندارند از چماق و زنجیر و باتوم و شوکر استفاده می کنند . نئولمپنها برای اینکه مطابق مقتضیات زمانه پیش بروند مثل لمپنهای قدیمی نیستند که حرمت سن و سال افراد را نگه دارند یا زن و بچه برایشان محترم باشد . اگر هیجانات نئولمپنیستی آنها فوران کند همه را با یک چوب (منظورم همان چماق و زنجیر و باتوم وشوکر است.) می زنند . پیر بود ؟ به درک ! زن بود ؟ جهنم ! بچه بود ؟ بیخود ! نئولمپنها ، اگر چشمشان به یک زن افتاد یا وسط دعوا با یک زن و دختر (پیر و جوانش مهم نیست) روبرو شدند ، بر خلاف لمپنهای قدیمی که سرشان را پایین می اندختند و مثلا می گفتند : "آبجی ! ببخشید ! شما بفرمایید . ما با زن جماعت حرف نمی زنیم !" یا اینکه : "برو ضعیفه ! بگو مردت بیاد ! من دست رو زن جماعت بلند نمی کنم !" اتفاقا صدایشان را بالاتر هم می برند و اگر توانستند ، چند نفری ، با چماق و باتوم وشوکر ، از خجالتش در می آیند . شاید هم صلاح دانستند که طرف را ببرند جای دیگری و جور !!! دیگری از خجالتش دربیایند . سن و سال و زن بودن طرف هم اصلا مهم نیست . نئولمپنها بر عکس لمپنهای قدیمی که اگر جایی ، زن بود ، مراقب حرف زدنشان بودند ، براساس منافعشان ممکن است با دیدن جماعت اناث بد دهنتر بشوند و فحش ناموسی هم بدهند . بالاخره وقتی لمپنیسم ، مدرن شود همین تبعات را هم دارد . نئولمپنها با واژه مرام آشنایی ندارند و ظاهرا اصلا نمی دانند که در زندگی بشری ، واقعیتی به اسم شرف و شرافت هم وجود دارد . نئولمپنها به طور غریزی از روسیه خوششان می آید . چه می شود کرد ؟! عصر جهانی شدن و ارتباط با جهان است ! نئولمپنها خودشان فکر می کنند خیلی آدمهای باحال و بانمکی هستند و بعضی مواقع به اصطلاح خودشان ، مزاح می کنند یا لطیفه تعریف می کنند و بعد هم عین جاروبرقی های قدیمی پاناسونیک صدای خنده در می آورند . نئولمپنها ، لزوما درشت اندام نیستند اما عموما گنده هستند . بعضی وقتها نئولمپنهای رییس ، خیلی کوتوله تر و ریزتر از نوچه هایشان هستند . نئولمپنها ، اطمینان دارند که هر طور فکر کنند ، هر چه بگویند و هر کاری بکنند ، عین حق و حقیقت است و هر چیزی غیر از آن باشد باید کاملا از بین برود . البته نمی دانم که آیا نئولمپنها اصلا توانایی فکر کردن دارند یا نه ؟
الغرض ! نئولمپنیسم خیلی چیز مهمی است و اگر برای ملت آب ندارد اما برای نئولمپنها ، نان دارد ؛ مخصوصا این روزها ! به هر حال مهم این است که یک لقمه نان باشد که شکم آدم سیر شود ، اینکه از چه راهی به دست بیاید خیلی مهم نیست .
توضیح عکس : دو تصویر بالا ، نمایشگر نئولمپنها و تصاویر پایینی ، نمونه هایی از لمپنهای قدیمی است .

امروز 13 آبان 88 است

امروز 13 آبان 88 است . 45 سال پیش در چنین روزی آیت الله خمینی از ایران تبعید شد . 31 سال پیش در همین روز ، نیروهای گارد حکومت ، معترضان به نحوه حکمرانی شاه و دربار و نخست وزیرش را با باتوم و چماق و گلوله سرکوب کردند . 30 سال پیش در همین روز عده ای دانشجوی رادیکال مذهبی برای آنکه نفوذ و قدرت خود را در دانشگاهها گسترش دهند ، در یک حرکت زشت و غیر اخلاقی در عرف دیپلماتیک ، سفارت آمریکا را تصرف کردند و البته امروز همگی در حال پس دادن تقاص آن حرکت هستند . امروز ، 13 آبان 88 است . تازه برای رفتن به محل کار از خانه بیرون آمده ای که خبر دستگیری علی پرویز و سهیل محمدی از دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر را می شنوی . گویا شب قبل ، عده ای با حکم قاضی حداد به منازل آنها رفته اند و پس از تفتیش منازل ، آنها را به مکان نامعلومی منتقل کرده اند . علی پرویز مبتلا به بیماری آسم و نیازمند مراقبت ویژه است . خبرهای بعدی ، حاکی از دستگیریهای گسترده شب قبل است . 30 سال بعد از تسخیر سفارت آمریکا ، نیروهای گارد حکومت در خیابانهای اصلی شهر تهران به سمت مردم حمله ور شده اند . باتوم ، شوکر و تفنگ ، مهمترین تجهیزات همراه این گروه است . تلفنهای همراه و اینترنت ، مختل شده اند . مردمی که نه اهل خشونت هستند و نه حاضر به بدگویی و بدزبانی ، از سوی این افراد مورد ضرب و شتم قرار می گیرند . در خیابان مطهری ( تخت طاووس سابق ) یک نیروی ملبس به لباس پلیس ، مادر و دختری را با باتوم و لگد می نوازد تا به قول خودش با اغتشاش برخورد کرده باشد . آنچه می بینی تو را یاد صحنه هایی می اندازد که گاهی اوقات صدا و سیمای عمو عزت به عنوان سند جنایت اسراییلی ها نشان می دهد . در میدان هفت تیر ، جوانک موبوری که با در دست گرفتن یک باتوم پلاستیکی در پی به جا آوردن تکلیف شرعی خودش است پیرمردی را آماج فحش قرار می دهد و بعد او را با باتوم می زند . وقتی که به او اعتراض می کنی که این پیرمرد ، همسن پدر توست با فحشی به تو و پیرمرد جوابت را می دهد و وقتی که می بیند هیبتش و باتومش و فحاشیش در تو اثر نکرد ، باتوم را بلند می کند و ضربه ای به کتف تو می زند . دوستش که ظاهرا از این حماسه رفیق موبورش به وجد آمده باتومش را بلند می کند تا او هم خدمتی به اسلامش و به مقدساتش کرده باشد ، اما می بیند که باتومش را محکم گرفته ای و ممکن است همانهایی که از دید او و رییسش خس و خاشاکند ، دودمانش را بر باد دهند ، پس سریع عقب نشینی می کند . در گوشه ای دیگر فردی با لباس شخصی و ظاهری متشرع رو به یک خانم مسن حرفهایی بر زبان می راند که احتمالا در حد شان و شخصیت خانوادگی خودش و زنان خانواده اش است . پسر نوجوانی که به نظر می رسد پشت لبش تازگیها سبز شده و چفیه ای به گردن دارد و لباس پلنگی به تن کرده رو به جمعیت زیادی که همگی از لحاظ سن و سال از او بزرگتر هستند فریاد می زند که امیدوار است این جمعیت با اسرائیل محشور شوند . در ذهنت این سوال به وجود می آید که مگر می شود انسانها با کشور محشور شوند ؟! جوانک دیگری که ریش بلندی دارد و پیراهن یقه گرد به تن کرده و دکمه یقه اش را بسته و کلاه پشمی به سر دارد ، وقتی می بیند که تو ، رفتار و گفتار رفقایش را مغایر با مدعیات دینی و شرعیشان می نامی به تو نزدیک می شود و با لحنی چندش انگیز ، زیر گوش تو آرام می گوید : بچه پررو ! می دم قپونی آویزونت کنن !!! خیلی جالب است . اینها طرفداران دولت مهرورزیند ! پس در قاموس مهرورزی می توان قپانی و فحاشی و چماق و باتوم و تفنگ را گنجاند . مرد جوان دیگری که ظاهرا از شعار مرگ بر روسیه یک پبرمرد خیلی عصبانی است و به نظر می رسد دچار نوعی شقشقیه شده ، برای پیرمرد و مردمی که از این شعار حمایت می کنند ، خط و نشان می کشد و می گوید اگر از میدان هفت تیر به پایین بیایند از خجالتشان در می آید . در خیابانها موتورها با سرعت مانور می دهند و هر جا تجمعی بود به آن حمله ور می شوند . هنوز 13 آبان 88 است . در خیابان تخت طاووس نیروهای پلیس دو فرد خارجی را پس از ضرب و شتم بازداشت می کنند . به نظر می رسد که هر دو خبرنگار هستند . یکی از دوستان می گوید در اطراف میدان هفت تیر کیف و وسایل مردم را می گردند و اگر کسی نماد سبز داشت با او برخورد می کنند . دیروز رییس پلیس امنیت تهران گفته بود با کسانی که نماد سبز داشته باشند برخورد نمی شود . البته باور نکردیم . چون در مشهد با فواره سبز برخورد کرده بودند !!! آدم که جای خودش دارد . به هر حال این برادران امروز خیلی در حال زحمت کشی هستند . ان شاالله که خدا از همه شان قبول کند و اجرشان را بدهد . آدم به این برادران و بعضا خواهران غبطه می خورد . تصورش را بکنید که شب به خانه بروید و با افتخار به خانواده خود بگویید بیایید که با پول باتوم زدن و فحاشی به زن و مرد و پیر و جوان برایتان نان آورده ام ! به هر حال این هم برای خودش شغلی است . الکی نیست که نمودارهای بعضی ها نشان دهنده کاهش نرخ بیکاری در جامعه است .
راستی ، وزارت کشور گفته بود این آقا چقدر رای آورده است ؟

چرا ننوشتم؟

حدود چهل روز از آخرین باری که در این وبلاگ ، مطلبی را منتشر کردم می گذرد . شاید برای دوستانی که مرا می شناسند این چله نشینی و تعطیل کردن وبلاگ نویسی برای این مدت نسبتا طولانی ، سوال برانگیز بوده باشد . راستش را بخواهید این تعطیلی در حکم تمرینی برای من بود . می خواستم ببینم آیا می توانم با تعطیل کردن بیان اندیشه ، اندیشیدن را هم تعطیل کنم ؟! دوست داشتم ببینم با فراموش کردن همین امکان کوچک ابراز نظر و عقیده برای دوستانم ، می توانم در ورطه بی تفاوتی غرق بشوم . ببینم آیا می توانم کور شوم ، لال شوم ، کر شوم ، تا که اگر شد ، کمی خر شوم ؟! اما این پرسش فلسفی با جابجا شدن تالی و مقدم آن ، در حالتی معکوس و منفی به نتیجه رسید !!! یعنی آنکه هر چه تلاش کردم ، انصافا نه خر شدم و نه توانستم وانمود کنم که به مقام والای خریت دست یافته ام یا نزدیک شده ام . نتیجه آنکه پس از مدتی ، کوری و لالی و کری هم برایم سخت شد . پس شروع به نوشتن کردم ولی باز هم آنها را در وبلاگ قرار ندادم . امروز ، با پشت سر گذاشتن این دوره تمرینی ، دوباره به روز کردن این وبلاگ را از سر می گیرم . نمی دانم تا کی و تا کجا می توان نوشت و گفت ؟ ولی می دانم که قائلان به آزادی در اندیشه ، منطق در گفت و گو و قانون در عمل ، که امروز پرچمداران مسالمت آمیز ترین حرکت اعتراضی تاریخ این کشورند تا رساندن این موج سبز به ساحل آرامش ، از پای نخواهند نشست . در پایان این مقدمه کوتاه و اعلام موجودیت دوباره ، این قسمت از شعر زیبای فریدون مشیری که اجرای زیبا و جاودانه محمدرضا شجریان و مجید درخشانی ، آن را تاریخی کرد ، با امید راه گشودن فروغ آدمیت در قلب اصحاب تفنگ و چماق ، به همه دوستان گرامی و مخاطبان این وبلاگ تقدیم می کنم : بیا بنشین ، بگو شنو سخن ، شاید ، فروغ آدمیت ، راه بر قلب تو بگشاید ، اگر این بار شد وجدان خواب آلوده ات بیدار ، تفنگت را زمین بگذار ، تفنگت را زمین بگذار .