اصولا حیوانات در سه دسته قابل طبقه بندی هستند . دسته نخست ، حیوانات اهلی مانند الاغ و گوسفند و سگ چوپان که خطرناک نیستند و در آغل و طویله قابل نگهداری می باشند . دسته دوم ، حیوانات وحشی مانند گرگ و خرس و پلنگ که در کوه و جنگل و بیایان و سایر مکانهای مشخص زندگی می کنند و تا وقتی کسی پا روی دمشان نگذارد و وارد قلمروشان نشود ، نه گاز می گیرند و نه چنگ می زنند و نه حمله می کنند . دسته سوم ، حیواناتی هستند که قطعا ، تحت هیچ شرایطی اهلی نیستند و قابلیت اهلی شدن هم ندارند و در عین حال از نوع حیوانات وحشی شناخته شده که به آنها اشاره شد نیز نمی باشند . این حیوانات ، قلمرو مشخصی ندارند و در هر زمان و مکانی که رییس گروهشان دستور بدهد ، ظاهر می شوند و اصولا به هر کسی که رییسشان بگوید یا دلشان بخواهد حمله می کنند . این نوع حیوانات ، به معنای واقعی کلمه ، حیوان می باشند . حیوانات عزیز مورد نظر ، از راه لگدپرانی ، گاز گرفتن و چنگ زدن به اجتماعات انسانی ارتزاق می کنند . این گروه از حیوانات اصولا با هر موجودی که در سرش به جای پهن و پشگل ، مغز باشد مشکل دارند . این نوع حیوانات ، به دلیل خوی وحشی گری نسبت به پدیده های هنری حساس هستند و برگزاری برنامه های هنری همان احساسی را در آنها به وجود می آورد که تکان دادن پارچه قرمز در گاومیش ایجاد می کند . این حیوانات با هر دانشمندی ، صرفنظر از اینکه دینی یا غیردینی باشد ، مشکل دارند . علاوه بر آن ، این نوع حیوانات ، مملو از عقده های جنسی سرکوب شده و شکفته نشده هستند و به همین خاطر برای ارضای خودشان ، خیلی به جنسیت توجهی ندارند . حیوانات عزیز مذکور ، صدای بلندی دارند و برخلاف حیوانات وحشی که یا می غرند و یا زوزه می کشند ، معمولا در حال عربده کشی هستند . از ویژگیهای مهم این نوع حیوانات ، یکی هم این است که اصولا به تنهایی قادر به حمله نیستند و از طرفی برای حمله کردن به طعمه ها مجبور به استفاده از ابزار کمکی مانند چماق و چوب و باتوم و انواع سلاح گرم می باشند . علاوه بر شیوه معمول ذکر شده برای ارتزاق این حیوانات ، این گروه در فواصل زمانی کوتاه ، با کیک و ساندیس و در شرایط خاص چلوکباب ، به طور موقت سیر می شوند . البته ، حیوان شناسان معتقدند که این گروه از حیوانات اصولا سیرمونی ندارند و اگر لازم باشد ، خودشان را هم می خورند . از دیگر ویژگیهای این حیوانات ، این است که به صورت غریزی ، به این نتیجه رسیده اند که در همه چیز ، صاحب حق هستند و به همین دلیل هم ، کلیه حرکاتشان از جانب خودشان ، مورد تایید است . حیوان شناسان معتقدند در صورت مواجه شدن با حمله این حیوانات ، اصلا نباید فکر کرد که استفاده از جملات احساسی یا مودبانه ای مانند ، حیوان جان ! آرام باش ، حیوان عزیز ، بیا با هم حرف بزنیم و امثالهم کارگشا خواهد بود . از طرف دیگر چون ذات آدمی هم طوری است که خیلی از خشونت خوشش نمی آید ، ترجیحا نباید برای مقابله با این حیوانات از روشهای خشن استفاده کرد . در نتیجه باید حتی الامکان از فراهم کردن زمینه حمله این حیوانات خودداری نمود و در صورت قرار گرفتن در معرض حمله ، به آرامی از محل جولان این حیوانات دور شد و شرایطی را به وجود آورد که این حیوانات ، مشغول خودخوری شوند .
توضیح عکس : بلانسبت همه حیوانات محترم ، عکس کاملا تزیینی است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر