یادش به خیر ! بچه که بودیم ، بزرگترها وقتی می خواستند نصیحتمان کنند و بگویند باید تلاش کنیم و برای اوقات فراغتمان به خصوص در روزهای گرم تابستان برنامه ریزی داشته باشیم تاکید می کردند که وقت طلاست . هر چه که سنمان بالاتر رفت و به دنیای بزرگترها بیشتر وارد شدیم ، فهمیدیم که این جمله وقت طلاست ، برای ما حکم همان هویجی را داشته که "بامزی" برای پیروزی در مسابقه ، با یک قلاب ماهیگیری جلوی بلا نسبت همه ، الاغش گرفته بود تا بتواند از خط پایان بگذرد . حالا هم که مدتهاست رسما خودمان در دنیای بزرگترها هستیم ، کاملا ایمان داریم که لااقل در کشوری که در آن مشغول زنده بودن هستیم ، وقت نه تنها طلا نیست ، بلکه کشک هم نیست . به همین خاطر هم ترجیح می دهیم در شرایطی قرار نگیریم که بخواهیم کودکی را نصیحت کنیم !
در ایران ، وقت طلا نیست ، زیرا عده ای آدم که اسمشان نماینده مردم است ، از جیب مردم حقوق می گیرند و ساعتها و روزها و بعضی وقتها ماهها ، در مورد تصویب یک طرح یا لایحه ، جلسه می گذارند و وقتی همه چیز به مراحل پایانی نزدیک شده است ، به خاطر برخی مصالح و مسائل ، آن را مسکوت می گذارند و یا قانونی در تناقض با آن چیزی که در ابتدا تصویب کرده بودند ، وضع می کنند . انگار نه انگار که این همه مدت ، وقت ، صرف بررسی آن طرح یا لایحه کرده بودند . در ایران ، وقت طلا نیست ، زیرا ساعتهای فراوانی از وقت تنها رسانه دیداری مجوزدار و البته رسمی کشور ، صرف پخش برنامه هایی می شود که نه تنها ارزش دیدن ندارد ، بلکه برای روح و روان بینندگان ، جز آسیب ، ثمری ندارند . در ایران ، وقت طلا نیست زیرا هر چند سال یک بار ، کل نظام آموزش پیش از دانشگاه کشور ، مطابق با سلیقه صاحبان قدرت ، کلا زیر و رو می شود ، و هیچ اهمیتی هم ندارد که این تغییرات چه هزینه هایی برای دانش آموزان ، خانواده ها و اهالی آموزش و پرورش مملکت دارد . در ایران ، وقت طلا نیست و ارزش عمر انسانها ، از کشک هم کمتر است زیرا هر ماه ، هزاران نفر از جوانان این مملکت ، به اجبار باید وارد دوره خدمت مقدس !!! سربازی بشوند و آنهایی که این مقدس اجباری را گذرانده اند همگی می دانند که این دوران ، جز وقت گذرانی ، علافی ، بیهودگی و بی هدفی و از دست دادن فرصت تحصیل و کسب و کار و چیزهایی مانند این ، هیچ مزیتی برای جوانان این مملکت نداشته ، ندارد و احتمالا نخواهد داشت . در ایران ، وقت طلا نیست زیرا اکثر پروازهایی که از فرودگاههای این کشور انجام می شوند ، به شکلی کاملا بدیهی و طبیعی ، دارای تاخیر هستند و اگر غیر از این بود باید شگفت زده شد . در ایران ، وقت طلا نیست زیرا اگر به هر دلیل تصمیم به استفاده از سیستم حمل و نقل عمومی در سفرهای درون شهری بگیری باید پیه معطل شدن در کنار خیابان یا صفهای طویل تاکسی و اتوبوس را به تنت بمالی و در عین حال خوشحال هم باشی که در حال تلاش برای کاهش ترافیک و آلودگی هوا هستی ! و بدیهی تر از همه اینکه در ایران ، وقت اصلا و ابدا طلا نیست ، زیرا وقتی پشت چراغ قرمز تقاطع ، چشم به شمارنده زمان چراغ دوخته ای و فکر می کنی باید چهل و هفت ثانیه منتظر سبز شدن چراغ بمانی ، شمارنده ، ناگهان عدد هفت را نشان می دهد و در حالی که آماده می شوی که ظرف هفت ثانیه چراغ سبز شود ، شمارنده بیش از یک دقیقه روی عدد هفت ، ثابت می ماند و سپس ، ناگهان سبز می شود ! تا بدانی و فراموش نکنی که اینجا ایران ، کشوری تحت یک مدیریت جهانی است و در نتیجه نه تنها وقت طلا نیست ، بلکه به هیچ عنوان نباید فکر کنی که می توان برای زندگی برنامه ریزی داشت .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر