قلبت را به ما بده

این نوشته برای توست ! برای تو که مرا و ما را دشمن خود می پنداری ! برای تو که چند روز پیش در یکی از ادارات دولتی از ترولی های بزرگی که پر از شاخه های گل و جعبه های شیرینی بود ، گل و شیرینی به من و ما تعارف کردی و وقتی که با نگاه متعجب و بهت زده ما روبرو شدی که مناسبت این پذیرایی را جویا بود ، هفته بسیج را تبریک گفتی ! با شنیدن این جمله ، احساس کردم که گلهایت بوی نفت می دهد و از نگاه کردن به شیرینی ها ، کامم مزه خون گرفت ! و شاید همین بود که نه من و نه دیگرانی که آنجا بودند این تعارف را نپذیرفتند . یادم آمد که روؤسایت گفته اند که می خواهند در هفته بسیج با مردم به گونه ای دیگر باشند و جهیزیه بدهند و کمک مالی کنند . جالب است که آنها هم می دانند آنگونه که هستند نباید بنمایند .
می دانی چرا از دیدن گلهایت در مشامم بوی نفت پیچید ؟ چون حس کردم آنچه که تعارف می کنی از محل سرمایه های ملی به دست آمده که فقط متعلق به تو و دوستانت نبوده است ، بلکه من و ما نیز از آن سهم داریم و راضی نیستیم سهم ما از این سرمایه به چنین مناسبتهایی در چنان راههایی صرف شود . از دیدن جعبه های شیرینی دهانم مزه خون گرفت ، چون به یاد غربت مادرانی افتادم که نام فرزندانشان را تو و امثال تو بهتر می دانید . لبخند مصنوعی تو مرا به یاد لبخندهایی انداخت که چندین ماه است توسط تو و دوستانت از رخ خیلی ها گرفته شده است . تو به ما لبخند تحویل می دادی ، چون ندیدی که هنوز بر دستانم مچ بند سبزی است که از نظر تو و همقطارانت ، داشتنش مستوجب سالها حبس و تبعید و نوش جان کردن ضربات شلاق و محرومیت از حقوق سیاسی و اجتماعی است . کسی چه می داند ؟ شاید اگر آستنیم بالا می رفت و آن مچ بند نمایان می شد از زیر شاخه های گل موجود در آن ترولی ، باتوم و شوکر و اسپری گاز اشک آور بیرون می آمد .
تو ، مرا و ما را دشمن می پنداری چون نمی دانی چرا ؟ آن گل و شیرینی هم که پخش می کنی تا خلقی بداند این هفته به نام شماست ، مانند همان باتوم و چوبی که در این چند ماه بر سر و دست و کمر پیر و جوان و زن و مرد این ملت خیرات کرده ای تا همه به زور بپذیرند که دوران ترکتازی شماست ، از جیب همین کتک خورده ها تامین شده است ! و چه جالب که برای ما ، آن گل و شیرینی همان عطر و طعم باتوم و گاز اشک آور را دارد ! بوی نفت و طعم خون !
تو ، مرا و ما را دشمن می دانی و می خواهی ما نباشیم یا لا اقل وانمود کنیم که نیستیم ! ولی ما می خواهیم همه باشیم ! تو و دوستانت در کنار ما ! ما اهالی جنبشی سبزیم ! سبز رنگ زندگی و جنبش سبز ، جنبش زندگیست ! اگر بزنی و بگیری و ببندی ، ما باز هم از زندگی خواهیم گفت ! اگر خونمان را مباح کنی ، ما را با انتقام جویی کاری نیست ، چون می دانیم که خون به خون شستن محال آمد محال ! ما اهل گذشتیم ، اگر چه آنچه کرده ای را فراموش نمی کنیم ! و اکنون ، ای تو که مرا و ما را دشمن می پنداری ! به جای گل و شیرینی ، قلبت را به ما بده ! مغزت را نمی خواهیم ، چون دوست داریم تفکر خودت را داشته باشی ، درست برعکس تو و بزرگترها و دوستانت که می خواهید ما حتما تفکر شما را داشته باشیم ! قلبت را می خواهیم چون دوست داریم لبریز از انسانیت و عاطفه و نجابت باشی ! گل و شیرینی که از بودجه ما تهیه کرده ای ، ارزانی خودت ! بیا و انسانیت پیشه کن ! قلبت را به ما بده تا بفهمی ، درست در لحظاتی که یک انسان معصوم در آخرین لحظات زندگی رخش را با خون خود گلگون می کند ، هزاران هزار جوانه سبز زندگی در حال سر برآوردن است . بیا و نشان بده که بدون سلاح سرد و گرم و فارغ از حمایت دوستانت هم می توانی شهامت داشته باشی ! از آنها که دشمن می پنداری پوزش بخواه و طلب بخشایش کن ! نه به این خاطر که آنها به این کار تو نیازی دارند ، بلکه به خاطر نیازی که خودت به این عذرخواهی داری ! و بعد ، قلبت را به ما بده تا بشنوی صدای قلب زندگی را ! و فراموش نکن که ما از تو می گذریم ، اما فراموش نمی کنیم .